تصویرگری تاریخ بیهقی، روایت تاریخی را به زبان تصویر بازگو می کند و باعث عینیّت بخشی و تجسّم متن تاریخی می شود. باوجود قابلیّت های برجسته تاریخ بیهقی در تصویرگری، اما این متن تاکنون به تصویر درنیامده یا شاید نسخه مصوّری از آن به دست ما نرسیده است. این پژوهش به بررسی قابلیت های تصویری تاریخ بیهقی می پردازد و راهکارهایی ارائه می دهد تا هنرمندان با توسّل به آن بتوانند تصاویری برای این متن خلق کنند نظیر تصاویری از دربار غزنه، شاهان و شاهزادگان غزنوی، شرح جنگ ها و حتّی تصویری از صله های شاهانه محمود به شاعران که جذابیّت این متن تاریخی را دو چندان می کند. همچنین پیشنهاد می دهد که برای تصویرگری تاریخ بیهقی می توان از الگوهای تصویری رزم و بزم شاهانه در سنّت نگارگری الهام گرفت. از سوی دیگر در جستجوی پاسخ این پرسش که چرا تاریخ بیهقی مصوّر نشده است این فرضیه را مطرح می کند که متون تاریخی کمتر از متون ادبی مورد توجّه نگارگران قرار گرفته است. حاصل پژوهش نشان می دهد که با توجه به تک معنایی بودن تاریخ بیهقی، تصویرگری آن دشواری های کمتری دارد، نگارگر چندان به نمادپردازی نیاز ندارد و گاه خلق معادل تصویری کفایت می کند. تصویرگری این اثر یکی از راه های درک بهتر متن است زیرا معمولا نشانه های تصویری از نشانه های متنی درک و ماندگاری بیشتری در ذهن دارند.

کلمات کلیدی