در طول زمان وابستگی انسان به محیط زیست بیش تر شده است. در واقع وجود محیط زیست و منابع آن حرکت به سمت توسعه پایدار را تسهیل می کنند. کشورهای منطقه منا با اینکه بیشترین ذخایر منابع طبیعی را در خود دارد اما این منابع نه تنها این کشورها را به سمت توسعه پایدار سوق نداده، بلکه باعث فشار به محیط زیست نیز شده است. این پژوهش به بررسی اثر رانت منابع و حکمرانی خوب بر ردپای اکولوژیک کشورهای حوزهی منا برای دوره ۲۰۰۲-۲۰۱۷ می پردازد. به دلیل نرمال نبودن متغیرها و ارزیابی دقیق اثر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، در تمام قسمت های توزیع متغیر از رگرسیون چند استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که وجود رانت در منابع انگیزه استخراج منابع را بدون توجه به مسائلی مثل رعایت عدالت بین نسلی، بازتولید مجدد منابع و ... افزایش میدهد، اینکار باعث افزایش فشار به منابع زیست محیطی می شود. علاوه بر این شاخص حکمرانی خوب اثر مثبت بر ردپای اکولوژیک دارد و این فرضیه را تقویت می کند که چون کیفیت حکمرانی این کشورها تحت تاثیر منابع آنها است، اگر حکمرانی بهبود پیدا کند فعالیت های اقتصادی درون کشور افزایش می یابد و کشورها به سمت رشد و توسعه اقتصادی حرکت می کند. این مسئله زمینه ی بهره برداری از منابع و به دنبال آن فشار بر محیط زیست را افزایش خواهد داد. در نتیجه وجود رانت منابع و کیفیت حکمرانی در کشورهای منا باعث افزایش فشار بر محیط زیست و وخیم تر شدن وضعیت اکولوژیکی می شود.

کلمات کلیدی