تبدیل ضایعات هرس درختان شهری و چمن به‌عنوان منابع لیگنوسلوزی فراوان و در دسترس به سوخت‌های جامد زیستی می‌توان جایگزین مناسبی برای منابع سوخت‌های فسیلی و آلاینده محیط زیستی باشد. در این مطالعه از باقی‌مانده هرس درختان شهری (توت، نارون، اقاقیا و زبان‌گنجشک) و چمن با استفاده از پیونددهنده طبیعی (کندر) اقدام به تولید بریکت قابل اشتعال گردید. سپس چگالی و اصطکاک بهینه بریکت­های تولیدشده تحت تأثیر پارامترهای فشار، رطوبت، دما، درصد اختلاط خاک اره و چمن، مواد افزودنی، به کمک روش‌های رگرسیون، ماشین بردار پشتیبان و الگوریتم ژنتیک موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش رطوبت بین 9 تا 17 درصد، چگالی بریکت­ها کاهش می‌یابد. همچنین بررسی درصد اختلاط نشان داد که هر چه درصد خاک‌اره کمتر و درصد چمن بیشتر باشد، چگالی و اصطکاک کاهش می­یابند. بهینه‌ترین نمونه با درصد اختلاط 5/87 درصد خاک‌اره، 10 درصد کُندر، با دمای 100 درجه سانتی­گراد، فشار 10 بار و رطوبت 13 درصد تعیین گردید. در این حالت بریکت‌ها دارای 1020 کیلوگرم بر مترمکعب چگالی و نیروی اصطکاک 44 نیوتن بر میلی­متر می‌باشد. نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی آزمون چگالی و اصطکاک مربوط به متغیرها در سطح 5 درصد معنی­دار هستند، ازاین‌رو، متغیرها در توضیح اصطکاک و چگالی دخیل هستند. بر طبق نتایج، ارزش حرارتی بالا و ارزش حرارتی پایین بریکت تولیدی از چمن و خاک‌اره بیشتر است. و ارزش حرارتی مواد افزودنی به دلیل اثر چسبندگی بالا تأثیر بسزایی درروند تولید بریکت داشته است.

کلمات کلیدی