در طول سالیان متمادی، اکسیدهای منگنز به‌طور قابل‌توجهی، علاقه‌ی محققان زیادی را به خاطر خواص فیزیکی-شیمیایی و کاربردهای بالقوه‌ای که دارند، جذب کرده‌اند. در میان اکسیدهای منگنز، دی‌اکسید منگنز در چندین حالت بلوری مختلف وجود دارد که ساختار بلوری به مقدار زیادی خواص آن شامل خواص مغناطیسی، شناسایی‌های الکتروشیمیایی، جذب مولکولی را تعیین می‌کند. تاکنون، روش‌های متفاوتی جهت سنتز این مواد استفاده‌شده است. در تحقیق حاضر، روش تک‌مرحله‌ای سنتز احتراقی در محلول به‌منظور سنتز اکسید های مختلف منگنز و به ویژه دی اکسید منگنز پیشنهادشده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر نوع سوخت، نسبت بین ظرفیت عناصر احیا کننده و ظرفیت عناصر اکسید کننده، دمای آدیاباتیک و مقدار افزودنی‌ها بر پایداری ساختار اکسیدهای منگنز است. سپس آنالیز پراش پرتو ایکس و آنالیز ریزساختاری میکروسکوپ الکترونی روبشی از ذرات سنتز شده، گرفته شدند. تحقیقات انجام‌شده بیانگر این است که شرایط بهینه برای سنتز استفاده از سوخت اوره در نسبت های 0.25 و 0.15 است. همچنین، تأثیر عملیات حرارتی و افزودنی بر بلورینگی ذرات سنتز شده در شرایط مختلف، مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حاکی از آن بودند که عملیات حرارتی منجر به افزایش بلورینگی نمونه ها می شود و استفاده از نمک ها در مقادیر کم (0.01 و 0.05 گرم) بر پایداری اکسیدهای منگنز موثر بودند. نتایج تحقیق حاضر نشان دادند که سنتز اکسیدهای مختلف منگنز با چالش هایی روبرو است، که در تحقیق حاضر به صورت تک مرحله ای و با کمک سنتز احتراقی در محلول با موفقیت انجام شد.

کلمات کلیدی