ازآنجایی‌که حروف اضافه ازجمله واژگان نقشی زبان به‌حساب می‌آیند، از بسامد بالایی برخوردار هستند؛ بنابراین آموزش این حروف به فارسی‌آموزان غیرفارسی‌زبان یکی از مباحث مهم آموزش زبان فارسی به‌عنوان زبان دوم به‌حساب می‌آید. یکی از مسائل قابل‌توجه در این حوزه، تحلیل خطاهای تولیدشده توسط فارسی‌آموزان و از این طریق رسیدن به راهکارهای آموزشی برای تدریس بهتر زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان است. از‌این‌رو، در این پژوهش بر اساس نظریه «تحلیل خطا» به بررسی خطاهای فارسی‌آموزان عرب‌زبان در زمینه استفاده از حروف اضافه فارسی می‌پردازیم. جامعه آماری این تحقیق را، 50 تن از فارسی‌آموزان عرب‌زبان مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان دانشگاه فردوسی مشهد، تشکیل می‌دهند. بدین منظور داده‌های موردنظر، از نگارش این فارسی‌آموزان استخراج و سپس ازنظر منشأ به سه دسته خطاهای «بین‌زبانی»، «درون‌زبانی» و «مبهم» و بعدازآن، هریک از این سه دسته ازنظر نوع خطا به سه گروه «حذف»، «اضافه» و «جایگزینی» تقسیم شدند. با توجّه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، مشخص گردید که بیشترین درصد به‌کارگیری خطا از طرف فارسی‌آموزان ازنظر منشأ به خطاهای «درون‌زبانی» تعلق دارد. همچنین از میان خطاهای تفکیک شده در این پژوهش با توجّه به نوع خطای تولیدشده و فرآیندی که در آن خطا تولید می‌گردد، خطای اضافه کردن حروف اضافه بیشترین بسامد را به خود اختصاص داده است. در این تحقیق تحلیل آماری از خطاهای تولیدشده فارسی‌آموزان در خصوص حروف اضافه فارسی ارائه‌شده است که با تکیه‌بر یافته‌های حاصل از آن می‌توان در جهت تدوین کتب آموزشی و همچنین بهبود روش‌ تدریس این مقوله دستوری بهره جست.

کلمات کلیدی