«اخلاق» پس از «خداشناسی»، اساسی ترین گزاره های دینی را تشکیل می دهد و در‏‎ ‎‏حوزۀ ارزش های اسلامی در جایگاهی رفیع و بلند مرتبه قرار دارد. در قرآن و سنّت نیز،‏‎ ‎‏این مقولۀ دینی با تأکید فراوان همراه است.‏ ‏‏چنین رویکردی به اخلاق، به این دلیل است که رسیدن به کمال مطلوب ـ که هدف‏‎ ‎‏آفرینش انسان است ـ جز با شناخت، ایمان و آراستگی به مکارم و فضایل اخلاقی و‏‎ ‎‏پیراستگی از آلودگی ها و پلشتی های اخلاقی امکان پذیر نیست.‏ ‏‏یکی از مباحث مهم و ساختاری در اخلاق، مسأله «اطلاق» و جاودانگی یا «نسبیّت»‏‎ ‎‏ارزش های اخلاقی است. مبدأ این بحث به پیش از اسلام، و به دوران یونان باستان‏‎ ‎‏می رسد؛ ولی پس از رنسانس در غرب، و فاصله گیری از مذهب در مرحلۀ جدید‏‎ ‎‏مطالعات و تحقیقات غربی ها، این موضوع یکی از دغدغه های بزرگ و اساسی فیلسوفان‏‎ ‎‏اخلاق در غرب شده است، و در تاریخ اخلاق معاصر، مورد توجه ویژه و از زوایای‏‎ ‎‏گوناگون مورد گفت وگو قرار گرفته است.‏

کلمات کلیدی