تأثیر استفاده از دانه کوشیا بر تخمیر شکمبه‌ای با استفاده از جیره‌های آزمایشی شامل شاهد (بدون دانه کوشیا) و سه جیره حاوی سطوح 10، 20 و 30 درصد دانه کوشیا در ماده خشک جیره، مورد بررسی قرار گرفت. از روش‌های تولید گاز و کشت پیوسته دوجریانه استفاده شد. هشت فرمانتور کشت پیوسته دوجریانه (1320 میلی‌لیتر) در دو دوره مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از دانه کوشیا در جیره، پتانسیل تولید گاز و نیز حجم گاز تولیدی افزایش یافت. انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر با افزایش سطح دانه کوشیا به‌صورت خطی افزایش یافت. با افزایش سطح دانه کوشیا، قابلیت هضم ماده خشک به‌صورت خطی افزایش یافت. قابلیت هضم ماده آلی در جیره‌های حاوی دانه کوشیا تمایل به افزایش داشت. قابلیت هضم پروتئین خام در تیمارهای حاوی 20 و 30 درصد دانه کوشیا در مقایسه با دیگر تیمارها بالاتر بود. غلظت کل اسیدهای چرب فرار با افزایش سطح دانه کوشیا در جیره، به‌صورت خطی افزایش یافت. غلظت نیتروژن آمونیاکی در قبل از خوراک‌دهی، دو ساعت پس از خوراک‌دهی و میانگین غلظت نیتروژن آمونیاکی در زمان‌های مختلف با افزایش دانه کوشیا کاهش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از دانه کوشیا تا 30 درصد ماده خشک جیره می‌تواند با تخمیر طبیعی در شکمبه، مورد استفاده حیوان میزبان قرار گیرد و به‌دلیل نیاز آبی کم و قابلیت کشت گیاه در خاک‌های شور، می‌تواند گزینه‌ای مناسب جهت تأمین بخشی از خوراک دام‌های نشخوارکننده در این مناطق باشد. برای جمع‌بندی، مطالعات بیشتری در دام زنده موردنیاز می‌باشد.

کلمات کلیدی