مقدمه و هدف: سلول های زایای اولیه (PGC) سلول های اجدادی برای تشکیل گامت ها می باشند. جنس نر در پرندگان، بهترین مدل حیوانی در میان مهره-داران شناخته شده که برای مطالعه ی سلول های زایا در طی جنین سازی بسیار مفید می باشد. مطالعات فراوانی بر روی اتفاقات اولیه در گناد و سلول های زایای اولیه در مرغ انجام شده است و در این راستا دستکاری های ژنتیکی و تولید جوجه های شبیه سازی شده نیز انجام گرفته است، ولی در مورد گونه قرقاول اطلاعات چندانی در دسترس نمی باشد. از طرفی امروزه پرورش قرقاول به لحاظ ارزش اقتصادی بالا مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این تحقیق هدف به دست آوردن اطلاعاتی دقیق تر در زمینه سلول های زایا در جنین نر قرقاول با استفاده از برش های نیمه نازک (Semithins) می باشد. مواد و روش کار: جنین ها در روزهای17،13،8و همچنین جوجه یک روزه قرقاول مورد مطاله قرار گرفتند. جنین ها و جوجه های یک روزه در زیر لوپ تشریح شدند و نمونه گیری از بیضه انجام گرفت. نمونه ها داخل فیکساتیو گلوتارآلدهید 2درصد قرار داده شدند و پس از انجام مراحل آماده سازی بافت، بلوک های رزینی تهیه شد. با استفاده از دستگاه اولترامیکروتوم مقاطعی به ضخامت 1-5/0 میکرومتر تهیه گردید. سپس مقاطع با رنگ تولوئیدن بلو رنگ آمیزی شدند و ساختار بافتی بیضه بویژه سلول-های زایای اولیه مورد مطالعه دقیق قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری: مطالعات قبلی گزارش کرده اند سلول های زایای اولیه فقط تا مرحله جنینی 30-28 همبرگر-هامیلتون (معادل روز 6 جنینی) حضور دارند و پس از آن از بین رفته و یا تغییر ماهیت می دهند. در مطالعه حاضر حضور سلول های زایای اولیه تا سن 13 روزگی در بافت بیضه جنین قرقاول مشاهده شد. این سلول ها با داشتن ویژگی هایی همچون وجود هسته بزرگ تر و شفاف تر از سایر سلول های مجاور خود و همچنین داشتن سیتوپلاسم اندک بوضوح مشاهده شدند. سلول های زایای اولیه قرقاول بعد از 13 روزگی از حالت اولیه خارج گشته و تبدیل به پیش سازهای سلول های سرتولی، لیدیگ و اسپرماتوگونی می شوند.داشتن اطلاعات دقیق از مورفولوژی و زمان حضور سلول های زایای اولیه در بافت بیضه می تواند راه گشایی در زمینه مطالعات بعدی در باب سلول های زایای اولیه و برداشت و تکثیر برون تنی این سلول ها در جهت تولید حیوانات شبیه سازی شده برای تولید داروهایی همچون انسولین در محصولات این پرندگان باشد.

کلمات کلیدی