https://doi.org/10.30495/JISDS.2022.54140.11274 روند تمرکز جمعیت در شهرها و تخلیه روستاها، نه تنها بهره‏مندی از توان طبیعی کشور را با چالش اساسی روبرو نموده، بلکه روستائیان تولیدکننده و کم‏توقع را به مصرف‏کنندگان آسیب‏پذیر در حاشیه شهرها بدل نموده است. این در حالی است که رویکرد جدید روستازیستی و روستاگزینی می‏تواند بخشی از این مشکلات را مرتفع نماید. برای آزمون این فرض و این که چه عواملی در این روند اثرگذار هستند، این بررسی در روستاهای حوضه آبخیز بخش احمدآباد شهرستان مشهد به انجام رسید. روش بررسی از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و داده‏های مورد نیاز طبق فرمول کوکران از خانوارهای نمونه به روش تصادفی سیستماتیک گردآوری شدند. داده‏ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، به ویژه آزمون‏های لوین، تی‌تست، پیرسون، دوربین- واتسون، ضریب تلرانس و F، تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که مولفه‏های طبیعی (بالاترین)، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، رفاهی و سیاستی (کمترین)، بر رونق و رواج روستازیستی اثر دارند. بنابراین، برنامه‏ریزی به منظور ارتقای وضعیت منابع طبیعی، تجدیدنظر در سیاست‏های توسعه‏ای روستایی و همچنین فراهم آوردن شناخت عوامل جامعه‏شناختی، جزو راهبردهای پیشنهادی هستند.

کلمات کلیدی