گسترش خطوط ریلی قطار شهری طی دو دهه اخیر در کلان‌شهرهای ایران قابل‌توجه بوده است. در بسیاری از مناطق جغرافیایی، این خطوط ریلی بر روی سطح زمین و در معرض اتمسفر محیط و تحت‌تأثیر عوامل جوی و پدیده‏های آب‌وهوایی قرار دارند. تخریب قطعات مختلف در خطوط ریلی قطار شهری به‌ویژه در ریل، پیچ‌ها، مهره‏ها، پین‌ها، و اتصال‌دهنده‌های فنری، از مشکلات اصلی در بهره‌برداری و تعمیرات خطوط ریلی است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی ریزساختار و مقاومت به خوردگی قطعات مذکور بود. آزمون‏های غیرمخرب شامل مایعات نافذ و ذرات مغناطیسی برای بررسی احتمال وجود ترک‏های خستگی استفاده شدند که وقوع پدیده خستگی رد شد. ریزساختار قطعات توسط روش متالوگرافی بررسی شد. براین‌اساس، ریزساختار ریل شامل جزایر پرلیت بود که توسط فریت احاطه شده بودند که توجیه‏کننده عدم وقوع خستگی در ریل و درعین‌حال سایش ریل است. بازرسی چشمی قطعات وقوع خوردگی عمومی و اتمسفری در قطعات به‌ویژه در پیچ‌ومهره اتصال‏دهنده را تأیید کرد. همچنین خوردگی گالوانیک در پیچ تأیید شد به‌نحوی‌که بیشترین سرعت خوردگی در بین قطعات متعلق به پیچ بود. پیشنهاد می‏شود حتی‌الامکان از فولادهای مشابه با ریزساختار یکسان برای ساخت پیچ‌ومهره استفاده شود تا خوردگی گالوانیک رخ ندهد.

کلمات کلیدی