تنوع زمینی از موضوعات مهم علوم جغرافیایی است که در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است. تغییرات شدید کاربری و بهره‌برداری‌های بیش از حد انسان از منابع محیطی، بیودایورسیتی و ژئودایورسیتی را به شدت تحت تاثیر قرار داده‌اند. در این تحقیق برای ارزیابی تنوع زمینی از شاخص کمی تنوع زمینی رویز- فلنو استفاده شده و نتایج از طریق مشاهدات میدانی و مقایسه با نقشه ژئومورفولوژی اعتبارسنجی شده است. منطقه مورد مطالعه از نظر ژئومورفولوژی ساختمانی در زون کپه داغ- هزار مسجد و در شمال‌شرق ایران قرار گرفته است. حوضه آبریز درونگر در نقطه پیچیده و پر تنش از دیدگاه فرآیندها و رویدادهای زمین شناختی قرار دارد و شواهد ژئومورفولوژیکی حوضه مورد بحث، حاکی از ادامه فعالیت‌های نئوتکتونیکی در دوران پلیو-کواترنر دارد. هدف اصلی تحقیق ارزیابی کمی تنوع زمینی حوضه آبریز رودخانه درونگر با استفاده از تجزیه و تحلیل‌های GIS و مبتنی بر شاخص ژئودایورسیتی است. داده‌های مورد استفاده در این مقاله شامل مدل رقومی ارتفاع نوع ASTER، نقشه‌های زمین شناسی 1:250000 سازمان زمین‌شناسی کشور و تصاویر ماهواره‌‌ای گوگل ارث بود. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که حدود 60 درصد از وسعت حوضه دارای تنوع زمینی کم (شامل نواحی دشتی و با ارتفاع کم)، 29 درصد از وسعت منطقه دارای تنوع متوسط و 11 درصد نیز دارای تنوع بالا با میانگین ارتفاع 2000 متر می‌باشد. با توجه به نتایج تحقیق سازمان‌های مسئول از طریق هماهنگ‌سازی فعالیت‌ها و برنامه‌های خود با سطح تنوع ژئودایورسیتی می‌توانند در جهت ارتقای آن با انجام فعالیت‌های مکانیکی و بیولوژیکی مناسب گام‌های مهمی بردارند.

کلمات کلیدی