عنوان : ( شدت اکولوژیکی به‌زیستن، رویکردی نوین در سنجش توسعه پایدار در ایران )
نویسندگان: زهرا روحانی نقاب , تقی ابراهیمی سالاری , نرگس صالح نیا , مهدی جباری نوقابی ,
Full Textچکیده
پایداری اصولا چالشی مبادله‌ای است که نشان می‌دهد انسان به خاطر بهبود کیفیت به‌زیستن بر محیط زیست فشار تحمیل می‌کند. ازمیان شاخص‌های معرفی شده برخی هم‌چون شاخص ردپای اکولوژیکی، پایداری محیط‌زیست، عملکرد محیط‌زیست و توسعه انسانی، از توجه بیشتری برخوردار بوده‌اند. با این وجود، کماکان فقدان شاخصی جامع که معیارهای اقتصادی و زیست‌محیطی، هر دو را برای سنجش پایداری در نظر بگیرد، به چشم می‌خورد. به این خلا در «شاخص شدت اکولوژیکی به‌زیستن» ( EIWB) توجه شده است. دایتز، روزا و یورک در سال ۲۰۱۲ برای اولین بار این شاخص را معرفی و آن را به عنوان سرانه‌ی فشاری که به ازای هر واحد به‌زیستن انسان به محیط زیست تحمیل می‌شود، برای سنجش توسعه پایدار، تعریف می‌کنند. این شاخص همزمان به فشار وارد بر محیط زیست و تغییر در کیفیت زندگی انسان توجه می‌کند. برای اولین بار در ایران، مطالعه حاضر مقدار این شاخص را برای سال‌های 1996 تا 2017 برای ایران محاسبه و برای سال‌های 2018تا 2022 با استفاده از مدلهای ARMA و نرم‌افزار R پیش‌بینی می‌کند.نتایج نشان می‌دهند که علی‌رغم افزایش ردپای اکولوژیکی در طی حدود سه دهه گذشته، مقدار شاخص EIWB تقریبا نصف شده است، که حاکی از بهبود وضعیت امید به زندگی در طی این دوره بوده است.
کلمات کلیدی
, پایداری, ردپای اکولوژیکی, به‌زیستن, شاخص شدت اکولوژیکی به‌زیستن, ایران.
@article{paperid:1092751,
author = {روحانی نقاب, زهرا and ابراهیمی سالاری, تقی and صالح نیا, نرگس and جباری نوقابی, مهدی},
title = {شدت اکولوژیکی به‌زیستن، رویکردی نوین در سنجش توسعه پایدار در ایران},
journal = {اقتصاد تطبیقی},
year = {2022},
volume = {9.2},
number = {18},
month = {October},
issn = {2383-0565},
pages = {180--200},
numpages = {20},
keywords = {پایداری، ردپای اکولوژیکی، به‌زیستن، شاخص شدت اکولوژیکی به‌زیستن، ایران.},
}
%0 Journal Article
%T شدت اکولوژیکی به‌زیستن، رویکردی نوین در سنجش توسعه پایدار در ایران
%A روحانی نقاب, زهرا
%A ابراهیمی سالاری, تقی
%A صالح نیا, نرگس
%A جباری نوقابی, مهدی
%J اقتصاد تطبیقی
%@ 2383-0565
%D 2022
