ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندان از گذشته‌های‌ دور در میان جوامع بشری مطرح بوده است؛ ولی در افغانستان پژوهشگران کمتر‌ به آن توجه کرده‌اند. پژوهش حاضر با روش پیمایشی در سال ۱۴۰۰ با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای سادۀ انتخاب شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد که ۱۶.۷درصد والدین از بزه‌دیدگی فرزندان به میزان خیلی کم، ۱۴.۱درصد در حد متوسط و ۶۸.۹ درصد در حد خیلی زیاد از بزه‌دیدگی فرزندانشان می‌ترسند. اگر میزان ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندان را از متوسط به بالا در نظر بگیریم، این میزان، ۸۳درصد است که خیلی زیاد به نظر می‌رسد. یافته‌های استنباطی نشان می‌دهد که بین ترس والدین از بزه‌دیدگی فرزندانشان و متغیرهای «قومیت، وضعیت مالکیت مسکن و تنوع خرده‌فرهنگی» رابطه‌ای معنادار وجود ندارد؛ ولی بین سایر متغیرها رابطه‌ای معنادار به دست آمده است. نتایج رگرسیونی نشان می‌دهد که متغیرهای «میزان تحصیلات، بی‌سازمانی اجتماعی و پیوند محلی» درصدی ترس والدین از بزه‌دیدگی را شرح می‌دهد.

کلمات کلیدی