سرمایه انسانی در فضای رقابتی امروز جهان، مهم‌ترین و با ارزش‌ترین سرمایه هر سازمانی محسوب می‌شود. با توجه به اهمیت مدیریت استعداد و نقش کلیدی آن در ایجاد مزیت رقابتی برای سازمان می‌توان نقش حیاتی آن در بهبود عملکرد پایدار سازمان پی برد. از طرفی دیگر در ادبیات معاصر مربوط به رهبری و مدیریت سازمان و بررسی سبک‌های مختلف رهبری و توجه به رهبری تحول‌آفرین در جایگاه حمایت و هدایت کارکنان می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر روی رفتار کارکنان در سازمان گردد. از این جهت که سبب افزایش یا کاهش مشارکت کاری و یا رضایت شغلی کارکنان شود. با ظهور واژگانی مانند مدیریت استعداد و رهبری تحول‌آفرین شاهد یک تغییر پارادایم از مدیریت منابع انسانی سنتی به مدیریت منابع انسانی نوین هستیم که در برگیرنده توجه به استعدادهای سازمان است و به دنبال این است تا با اتخاذ استراتژی‌های مرتبط و راهگشا بتواند در وضعیت رقابتی موجود و در محیطی که تغییرات پی‌درپی و نوآوری‌های مداوم ویژگی اصلی آن است و به کمک سرمایه اصلی خود که منابع انسانی سازمان هستند، به بهبود عملکرد پایدار سازمان خود بپردازد. لذا عملکرد سازمان به صورت پایدار برای مدیران سازمان از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و به دنبال این هستند تا بتوانند به کمک عوامل مختلف بتوانند عملکرد سازمان را ارزیابی کرده و در جهت رشد و ارتقای آن اقدام کنند. بنابراین در پژوهش حاضر به تبیین مدل عملکرد پایدار سازمان بر اساس مدیریت استعداد، رهبری تحول‌آفرین، مشارکت کارکنان و رضایت شغلی کارکنان در سازمان پرداخته شده است.

کلمات کلیدی