هدف این مطالعه پراکنش فضایی شاخص UTCI را طی دوره‌های تاریخی و آینده در ایران مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور سه متغیر دما، رطوبت نسبی و تندی باد روزانه از دو دسته داده شامل داده‌های 124 ‌ایستگاه هواشناسی همدیدی و پنج مدل از سری مدل‌های CMIP6 شامل GFDL-ESM4، IPSL-CM6A-LR، MPI-ESM1-2-HR، MRI-ESM2-0 و UKESM1-0-LL بررسی شدند. سپس یک مدل همادی (CMIP6-MME) از این پنج مدل با روش میانگین وزنی مستقل (IWM) تولید شد. کارایی مدل‌های منفرد و مدل همادی تولید شده با نمودار تیلور مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد چند مدلی همادی از مدل‌های منفرد کارایی بالاتری را برای هر سه متغیر مورد بررسی دارد. نتایج نشان داد پراکنش فضایی میانگین‌های اقلیمی فصلی شاخص‌ UTCI وردایی قابل‌توجهی در ایران نشان می‌دهد و وردایی این شاخص تحت‌تأثیر عرض جغرافیایی، توپوگرافی پیچیده و دوری و نزدیکی به منابع آبی در ایران است. به‌طور‌کلی تنش‌ گرمایی در ایران تا پایان قرن افزایش قابل توجهی خواهد داشت و شاهد کاهش قابل توجه پهنه-هایی با عدم تنش گرمایی تا پایان قرن حاضر خواهیم بود. در مقابل، در اواخر قرن تنش گرمایی قوی تا خیلی قوی به طور قابل توجهی در کشور افزایش می‌یابد. در حالی که پهنه‌هایی با عدم تنش گرمایی جابجایی مکانی به مناطق‌ مرتفع‌تر و عرض‌های جغرافیایی بالاتر را نشان می‌دهند. این نتایج نشان می‌دهد که اقدامات مؤثری برای سازگاری با گرمایش جهانی و کاهش پیامدهای آن باید انجام شود تا از تأثیر نامطلوب تغییرات پیش‌نگری شده تنش گرمایی در ایران جلوگیری شود.

کلمات کلیدی