آلودگی هوا عمدتاً نتیجه پدیده شهرنشینی و صنعتی شدن است که با توسعه شهرها و تبدیل آنها به کلان شهرها اثر خود را بیشتر نشان می‌دهد و باعث مشکلات عدیده ای برای سلامتی انسان ساکن در این شهرها گردیده است. افزایش مشارکت افراد در حل مسائل مربوط به محیط زیست بطور عام و آلودگی هوا بطور خاص مستلزم شناخت نگرش مردم بعنوان مهمترین گروه هدف متاثر از پیامدهای آلودگی هوا است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان مشارکت شهروندان مشهدی در کاهش آلودگی هوا و عوامل مؤثر بر آن در منطقه یک مشهد انجام گرفت. ابزار تحقیق جهت جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می باشد، با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۵ نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شدند. نتایج نشان داد که میزان آگاهی شهروندان از پیامدهای آلودگی هوا به طور معناداری بیشتر از حد متوسط است. میزان مشارکت شهروندان در کاهش آلودگی هوا به طور معناداری بیشتر از حد متوسط بوده و بیشترین همکاری در زمینه جداسازی بازیافت و خرید از محل با فراوانی ۹/۳۳ درصد بود. همچنین از بین عوامل مورد ارزیابی فقط دو شاخص آگاهی از پیامدهای آلودگی هوا و میزان تحصیلات بیشترین تاثیر را بر میزان تمایل به مشارکت در کاهش آلودگی هوا داشتند. بین سایر عوامل جمعیت شناختی مثل سن، جنسیت، وضعیت تاهل، درآمد ماهیانه و تعداد اعضای خانوار با میزان تمایل به مشارکت در کاهش آلودگی هوا رابطه معناداری وجود نداشت. یافته ها نشان می دهد که مشارکت شهروندان در کاهش آلودگی هوا نیازمند آموزش همگانی، تأمین زیر ساخت ها و سیاست گذاری های صحیح می باشد.

کلمات کلیدی