در آثار برجستۀ ادبی، ظرایف هنریِ خاصی در نحوۀ کاربرد واحدهای زبانی در لایه‌های مختلف وجود دارد. هفت‌پیکر نیز از آثاری است که در سطوح مختلفِ آن از ظرفیت‎های زبانی متنوّعی به‌منظورِ برجستگی، تولید و القای محتوا استفاده شده‌است. بعضی از تمهیدات زبانی در لایۀ نحوی، نوعی تشخّص سبکی را در این اثر ایجاد می‌کند‌. اثرِ ادبی متشکّل از لایه‌های درهم‌تنیده است؛ ازاین‌رو تحلیل هفت‎پیکر با رویکرد سبک‎شناسی لایه‎ای، شیوۀ مناسبی برای کشف ظرفیت‌های زبانی و کارکردِ هنریِ واحدهای زبانی است. ازآنجاکه بخشی از ظرایف سبکی و معنای متن، بسته به گزینش ساخت‌های نحوی و نحوۀ کاربرد آن‌هاست، واکاویِ لایۀ نحوی در کشف ظرفیت‌های زبانی و پیوند هنری زبان و معنا کارآمد است. در این پژوهش سعی بر آن است که با بررسی لایۀ نحوی، در بخش‌هایی از هفت‌پیکر به‌ویژه تحمیدیه و نصیحت فرزند، کارکردهای هنری واحدهای زبانی در تولید و القای مفاهیم کشف شود. کارکردهای معناشناسی در چینش عناصر زبانی، صدای نحوی، طول جملات، الگوهای نحوی نوبنیان و دلالت‌های ضمنی در وجهیت نمونه‌هایی از تمهیدات زبانی در سطح نحوی است که تحلیل آن‌ها سبب درک عمیق‌تری از محتوا می‌شود.

کلمات کلیدی