فرهنگ یکی از شاخص‌های اصلی منطقه‌گرایی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی کیفی نقش فرهنگ در رویکردهای نظری منطقه‌گرایی و بررسی آن در محیط‌های مسکونی ساخته‌شده مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. یافته های این مطالعه نشان می‌دهد که در رویکردهای نظری به منطقه‌گرایی، نقش و کاربست فرهنگ در معماری منطقه ای از سه وجه مادی، معنوی و تلفیق مادی-معنوی مورد اهتمام دانشوران بوده ‌است. این رویکردها هریک به‌نحوی شیوه زندگی و الگوهای رفتاری مردم را به‌عنوان یک اصل در معماری منطقه‌ای معرفی می‌کنند. در مقابل در عمل، با بررسی نمونه‌های موردی این نتیجه حاصل گردید که درصورت به‌کارگیری اصول نظری منطقه‌گرایی (شیوه زندگی و الگوهای رفتاری مردم)، در طراحی، (به‌صورت خودآگاه یا ناخودآگاه) اغلب موجب رضایت‌مندی ساکنان از زندگی در مجموعه شده است. همچنین این امر موجب انطباق هرچه بیشتر طرح با نیازهای مردم منطقه و انعطاف بیشتر آن در آینده نیز می‌گردد.

کلمات کلیدی