اگرچه استفاده از رویکرد اقتصاد شادکامی سابقه چندانی ندارد، اما از آن‌جا که سیاست‌گذاران عموما برای افزایش رفاه و رضایت عمومی تصمیم‌گیری می‌کنند، کمیت‌بخشی به مفهوم رفاه ذهنی و بررسی عوامل مؤثر بر آن به‌منظور بهبود شادی در جامعه اهمیت پیدا می‌کند. روش: هدف از این پژوهش بررسی اثر اندازه دولت بر شادکامی افراد در دو رژیم مختلف با توجه به سطح توسعه انسانی در 110 کشور منتخب برای دوره 2006 تا 2017 است. به این منظور از رگرسیون پانل آستانه‌ای استفاده شده است. اطلاعات موردنیاز این تحقیق شامل متغیر شادکامی از بانک اطلاعات جهانی شادکامی، نرخ رشد اقتصادی، نرخ بیکاری، نرخ تورم و اندازه دولت از پایگاه داده بانک جهانی و شاخص توسعه انسانی از برنامه توسعه سازمان ملل متحد جمع‌آوری شده است. یافته‌ها: متغیرهای اندازه دولت، رشد اقتصادی، تورم و بیکاری اثر معناداری بر شادکامی دارند. با توجه به حد آستانه محاسبه‌شده برای متغیر توسعه انسانی (577/0) اثر اندازه دولت بر شادکامی در دو حالت مختلف با توجه به سطح توسعه انسانی متفاوت است. بحث: با توجه به یافته‌های تحقیق افزایش اندازه دولت در پایین‌تر از مقدار آستانه توسعه انسانی منجر به کاهش شادکامی افراد جامعه می‌شود اما پس از عبور از آستانه توسعه انسانی با افزایش اندازه دولت، شادی افراد بیشتر می‌شود که نشان‌دهنده کارآمدی سیاستهای دولت است. همچنین با افزایش رشد اقتصادی، شادی افزایش و با افزایش تورم و بیکاری شادی کاهش می‌یابد و نکته قابل‌توجه این است که اثر منفی بیکاری نسبت به اثر منفی تورم بیشتر است.

کلمات کلیدی