توده‏‌های آذرین درونی آفتابرو و قلیچ‏‌‌کندی در 40 کیلومتری جنوب‏‌باختری بویین‏‌‌زهرا از توابع استان قزوین جای دارند و در کمان ماگمایی ارومیه- دختر از پهنة ساختاری ایران مرکزی رخنمون پیدا کرده‌اند. این توده‏‌‌های متآلومین ترکیب حد واسط با سرشت کالک‌آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی نشان می‌دهند. این سنگ‌ها بیشتر از جنس کوارتز-مونزونیت هستند و در سنگ‏‌‌های آتشفشانی و آذرآواری ائوسن تزریق شده‏‌‌اند. برپایة داده‏‌های زمین‏‌شیمیایی، غنی‏‌شدگی از عنصرهای LREE نسبت به HREE و LILE نسبت به HFSE و کاهش شدید مقدار Nb، Ti و P و افزایش Pb نشانة پیدایش ماگما در پهنه فرورانشی حاشیة قاره‏‌‌ای است. در نمونه‏‌‌های منطقة آفتابرو مقدار εNd برابربا 1/4+ تا 3/2+ و نسبت ایزوتوپی 87Sr/86Sr برابربا 7047/0 تا 7051/0 است؛ اما در نمونه‏‌‌های قلیچ‏‌‌کندی مقدار εNd (2/1- تا 2/3-) کمتر و نسبت ایزوتوپی87Sr/86Sr برابربا 7061/0 تا 7063/0 است. سن مدل (TDM2) برای تودة آذرین درونی آفتابرو برابربا 492/0 تا 635/0 میلیارد سال پیش است؛ اما برای قلیچ‏‌‌کندی برابربا 919/0 تا 07/1میلیارد سال پیش است. داده‏‌‌های زمین‏‌‌شیمیایی تودة آذرین درونی آفتابرو به‌خوبی گویای خاستگاه گوشته‏‌‌ای متاثر از سیال‌های رهاشده از صفحة فرورانشی هستند؛ ‌اما این داده‌ها برای تودة آذرین درونی قلیج‏‌‌کندی نشان‌دهندة اختلاط هیپربولیک یک قطب ماگمای مافیک جدایش‏‌یافته از گوشته با یک قطب فلسیک و یا هضم سنگ‏‌‌های پوستة قاره‏‌‌ای نوپروتروزوییک در جایگاه فرورانشی هستند.

کلمات کلیدی