بهبود راندمان تولید با افزایش تعداد کارگران، رابطه‌ی مستقیم دارد؛ البته تا جایی که تعداد بیش از حد کارگران در محیط سبب ایجاد ازدحام و در نتیجه افت تولید نشود. در یک مدل شبیه‌سازی رویداد گسسته بررسی اثر ازدحام در راندمان تولید و اندرکنش افراد بر یکدیگر ممکن نیست. در پژوهش حاضر سعی شده است تا تأثیر مستقیم نیروی انسانی در راندمان تولید با مدل‌سازی توأم فرایند پردازش کار در سیستم و اثر اندرکنش‌های فیزیکی محیط و افراد در یکدیگر بررسی شود. بدین منظور، چارچوبی توسعه داده شده است که شامل ترکیب دو مدل شبیه‌سازی رویداد گسسته و مدل‌سازی نیروی اجتماعی است. نتایج به‌دست آمده به‌وضوح کاهش میزان اثر ازدحام نیروی انسانی را نشان می‌دهند. از خروجی‌های پژوهش حاضر می‌توان برای به‌دست آوردن میزان بهینه‌ی تعداد و ترکیب نیروی انسانی در هر فعالیت استفاده کرد.

کلمات کلیدی