هدف: احترام به حریم و امور خصوصی دیگران از توصیه های آیین اسلام است. با آن که انسان, پرسشگر و نقاد آفریده شده است و این ویژگی ستون اصلی شخصیت فرهنگی او را تشکیل می دهد و ابزاری است در جهت تکامل فرد و جامعه, اما این خوی مثبت, در محدوده خاصی بار منفی می یابد و باید محدود گردد.روش مطالعه: این مقاله بر اساس مبانی نظری اسلام و همراه با مطالعات تطبیقی حریم خصوصی با تاکید بر فرمان هشت ماده ای حضرت امام خمینی (ره) و تحلیلی می باشد.یافته ها: هر چند اصطلاح حریم خصوصی در آیات قران و روایات اسلامی استعمال نشده, لکن از حریم خصوصی در قالب احاله به حقوق و آزادی های دیگر نظیر حق مالکیت, منع تجسس, منع خیانت در امانت, اشاعه فحشاء و... حمایت شده است. در بحث ممنوعیت تجسس, دو منظر مورد توجه خواهد بود: نخست از جهت روش های تجسس و دوم از نظر اهداف و اغراضی که فرد مرتکب از تجسس تعقیب می کند.نتیجه: با توجه به اینکه حرمت تجسس یک حرمت انشایی و جعلی است که شارع مقدس با ملاحظه ملاکات اولیه, حرمت را برای عنوان تجسس جعل کرده است و حکم انشایی تا به مرحله فعلیت نرسد قابل تنجیز نیست, لذا می توان گفت برخی از موارد حرمت تجسس مقتضی فعلیت ندارند.

کلمات کلیدی