هدف از مقاله حاضر که به شیوه اسنادی صورت گرفته، بررسی سازوکارهای ملی و بین‌المللی اعمال حق تصحیح و مشخص کردن برخی از ایرادها و نقدهای وارد شده به آنهاست.حق پاسخ و تصحیح اخبار و گزارش‌ها و مطالب نادرستی که از سوی مطبوعات و رسانه‌های پخش (رادیو و تلویزیون) انتشار می‌یابد و به حیثیت و اعتبار اشخاص حقیقی و حقوقی لطمه وارد می‌کند، در ایران نیز مانند سایر کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته و قوانینی برای تحقق آن به تصویب رسیده است که با وجود مشکلات متعدد، گامی مثبت در جهت حمایت از حقوق مخاطبان و روشی مناسب برای دفاع از حیثیت و شرافت افراد تلقی می‌شود. اما سازوکارهای بین‌المللی حق تصحیح بویژه سازوکار ارسال اطلاعیه که در کنوانسیون بین‌المللی حق تصحیح پیش‌بینی‌شده ناکارآمد و فاقد ضمانت اجرایی لازم است. از این رو، تصویب مقررات جهانی کارآمدتر برای اعمال حق تصحیح مانند نوعی سازوکار کنترل بین‌المللی، بر اساس اصل الزام دولت‌ها به اعلان و انتشار تخلفات امری ضروری است.

کلمات کلیدی