شیوع کووید 19 از سال 2019 تاکنون، موجب تغییر سبک زندگی افراد شده است. در این دوره، افراد از یک‌سو، از طریق توجه به رهنمودهایی همچون فاصله‌گذاری اجتماعی و قرنطینه به دنبال پیشگیری از ابتلا به بیماری هستند و از سوی دیگر، با اتخاذ شیوه‌هایی چون پوشیدن ماسک، شستشوی مرتب دست‌ها، استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده همچون الکل و... درصدد اتخاذ سبک زندگی سلامت‌محور هستند. با توجه به تغییرات سریع زندگی اجتماعی در دوره کرونا ویروس، در عملْ افراد زندگی جدیدی را در این دوره تجربه می‌کنند. با وجود آنکه فاصله‌گذاری اجتماعی به مثابه تئاتر اجتماعی، ابزار اصلی تنظیم روابط میان‌فردی است که نحوه ارتباط افراد با یکدیگر را مشخص می‌کند، اما در دوره پاندمی، تأکید بر الگوی پزشکی فاصله‌گذاری اجتماعی موجب سردرگمی افراد شده است. در این دوره، تغییرات سریع زندگی اجتماعی، نه تنها تعادل اجتماعی در روابط میان‌فردی را از بین برده، بلکه الگوهای مجرمانه را نیز تحت تأثیر قرار داده است. ازاین‌رو، مسئله اصلی پژوهش حاضر، تحلیل پیامدهای جرم‌شناختی تغییرات اجتماعیِ ناشی از فاصله‌گذاری اجتماعی در عصر پاندمی در پرتو استفاده از روش توصیفی، تحلیلی است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، تعارض کرونا ویروس با اشکال مرسوم زندگی اجتماعی و الگوهای تکرارشونده فعالیت‌های انسانی، موجب فروپاشی الگوهای متعارف زندگی اجتماعی شده و ساختارهای نامتوازن را در این حوزه به وجود آورده است. در این بستر، شهروندان به دلیل سردرگمی ناشی از الگوهای رفتاری نوپدیدْ احساس تنهایی، ترس، نارضایتی، ناامیدی و خشمِ ناشی از شرایط جدید را تجربه می‌کنند و متأثر از الگوهای تعامل‌محورِ جدیدْ مرتکب رفتارهایی چون خودکشی، خشونت خانگی و جرایم اقتصادی می‌شوند.

کلمات کلیدی