در ایران، پژوهشهای متعددی در زمینه معناشناسی و نشانه شناختی معماری دورههای مختلف، با دیدگاههای متفاوت انجام شده که در این میان، معماری دوره پهلوی دوم به دلیل تحولات فکری و ساختاری بنیاد ین، واجد ارزش برای تحقیقات بیشتر و عمیق تر است. در این پژوهش، با تکیه بر نظریات نشانه شناسی، ضمن شناخت بیشتر تحولات فرم معماری در برخی آثار شاخص دوره پهلوی دوم، تلاش خواهد شد معانی و نشانههای قابل تاویل در فرم معماری این دوره شناسایی و تحلیل شود. این پژوهش از نظر محتوا، کمی - کیفی است که با دیدگاه توصیفی -تحلیلی و با در پیش گرفتن نگرشی تحلیلی، با رویکردی نشانهشناسانه و کاربرد آرا و نظرات علمی متخصصان و صاحبنظران این حوزه انجام شده است. قلمرو زمانی پژوهش، بناهای عمومی دوره پهلوی دوم ایران است که در سه دوره مجزا پس از سال ١٣٢٠ مشتمل بر دوره پهلوی دوم انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که بازشناسی عوامل موثر بر تغییرات و تحولات رخ داده در ساختار نشانهشناختی معماری معاصر در ایران و تبیین و بررس ی این علل و عوامل، کمک بسزایی بر هوی ت شناسی معماری معاصر ایران خواهد گذاشت. وجه تمای ز تحقیق حاضر توجه به ماهی ت نشانهشناختی آثار شاخص دوره پهلوی دوم به صورت توام و کیفیتسنجی مطالعات انجام شده در سالهای اخیر میباشد.

کلمات کلیدی