روند آتش‌سوزی‌ جنگل در سال‌‌های اخیر از نظر تعداد و همچنین مساحت در عرصه‌های طبیعی ایران افزایش قابل توجهی پیدا کرده است. لذا تهیه نقشه خطر آتش‌سوزی مناطق آسیب‌پذیر و تعیین نواحی با ریسک بالای آتش‌سوزی لازم و ضروری است. هدف از این پژوهش ارزیابی و مقایسه محصولات همادی آتش‌سوزی جوی FWI منتج شده از پایگاه ECMWF-ERA5 در نواحی رویشی ایران است. برای دستیابی به این هدف از محصول ترکیبی ماهواره‌ای مناطق سوخته شده (FireCCI 5.1.1) با تفکیک افقی 25/0 درجه قوسی طی بازه زمانی 2020-2001 و شاخص‌های DC، DMC، FFMC، BUI، ISI و FWI با تفکیک افقی 0.5 درجه قوسی طی دوره آماری (2020-1981) استفاده شده است. نتایج نشان داد، آتش‌سوزی در نواحی رویشی ایران فصلی بوده و بیش‌تر در فصل تابستان و سپس پاییز رخ می‌دهد. بیشترین سطح سوخته شده فصل تابستان و پاییز به‌ترتیب مربوط به ارسباران با 102 هکتار و زاگرس 18.1 هکتار است. پایین‌ترین سطح سوخته شده نیز در ناحیه ایرانی-تورانی مشاهده شد. براساس شاخص‌های رطوبتیDC ،DMC و FFMC کاهش رطوبت مواد سوختنی ناشی از افزایش دما و کاهش بارش در تمامی نواحی رویشی ایران بویژه در فصل پاییز و تابستان مشاهده می‌شود. شاخص DC دارای بالاترین مقادیر در بین شاخص‌های رطوبتی است به گونه‌ای که مقادیر آن از358.7 تا 1221.7به ترتیب در ناحیه رویشی ارسباران تا خلیج-عمانی متغیر است. شاخص‌های رفتار و گسترش آتش‌سوزی شامل BUI، ISI وFWI در شناسایی مناطق دارای خطر آتش‌سوزی کارایی مناسبی در فصل بهار داشتند. شاخصDMC با 0.80 بالاترین همبستگی را با مناطق سوخته شده نشان داد.

کلمات کلیدی