همواره ادراک مخاطرات و آگاهی از اثرات آن ها بر اساس ماهیت عقلایی زیستی بشر و تمایل وی برای بقا، موجب تلاش برای کاهش احتمال وقوع مخاطرات و ارتــقــای آمــادگــی در برابر اثرات احتمالی میگردد. در این راستا، پژوهش حاضر به دنبال بررسی و تحلیل تاثیر ادراک از خطر سیلاب بر میزان تابآوری جوامع محلی در خانوادههای روستایی شهرستان بینالود میباشد. این مطالعه از نظر روش توصیفی-تحلیلی و از حیث هدف کاربردی است. واحد تحلیل در این مطالعه 190 از خانوارهای روستایی منطقه میباشد که با استفاده از فرمول کوکران و با خطای 07/0 تعیین شده است. نتایج تحلیل آزمونهای آماری بیانگر این است که شاخصهای بعد ادراک احساسی و شناختی به ترتیب با میانگین 5/3 و 1/3 بالاترین تاثیر و بعد عملکردی با میانگین 5/2 کمترین مقدار را در سطح نمونهها دارا هستند؛ همچنین نتایج ارزیابی میزان اثرگذاری ابعاد ادراک خطر بر میزان تابآوری با استفاده از آزمون رگرسیون بیانگر این است که از بین ابعاد ادراک خطر، بعد شناختی بیشترین اثر را در تابآوری روستاهای مورد مطالعه داشته است. از سویی بر اساس نتایج بدست آمده از آزمون تحلیل واریانس، اختلاف معناداری بین تابآوری گروههای با سطح ادراک خطر متفاوت در جوامع محلی وجود دارد و گروههای با سطح ادراک متوسط بیشترین میزان تابآوری را در بین سایر گروهها دارند. همچنین زنان روستایی درک بیشتری از سیلاب و احتمال وقوع آن داشته و در نتیجه تابآوری آنها بیشتر است. از طرفی مقایسه ادراک و تابآوری بین افراد بیمهشده و نشده نشان داد که افراد بیمهشده ادراک و تابآوری بیشتری نسبت به افراد بیمهنشده دارند.

کلمات کلیدی