سرزمینی که امروز افغانستان نامیده می شود سکونتگاه مردمانی با تاریخ و فرهنگ بسیار کهن است. معمولا تاریخ و فرهنگ مشترک از پایه های اصلی شکل گیری وحدت و همزیستی همدلانه و در نتیجه تعریف و پذیرش نظم در زندگی اجتماعی یا انتظام می باشند. از زمان تاسیس دولت مستقل در افغانستان تا به امروز یکی از آشکارترین جنبه های زندگی اجتماعی و سیاسی در آن کشور ناامنی و عدم انتظام بوده است. تداوم بی نظمی اجتماعی آنقدر در افغانستان تداوم یافته است که گویی یکی از جنبه های پایدار زندگی جمعی آن کشور می باشد. این جستار با هدف فهم دلیل و یا دلایل استمرار عدم تداوم انتظام در کشور افغانستان تنها بر عامل فرهنگ و میراث مشترک فرهنگی متمرکز شده است. از این دیدگاه به نظر می رسد احساس بیگانگی با فرهنگ مورد حمایت دولت و تبعیض آمیز دانستن تفاسیر و تعابیر انتظام و امنیت از سوی مردم از دلایل اصلی بی ثباتی و شکل نگرفتن انتظام فراگیر در افغانستان به شمار می آید.

کلمات کلیدی