همهگیری ویروس کرونا (-2CoV-SARS (در سالهای 1398 تاکنون (1400)، موجـب پدیـدار شـدن شـرایطی بحرانی در عرصه جهانی شده و معادلات اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی بینالمللی را دستخوش تحول کرده است. صنعت گردشگری، بهعنوان یکی از مهمترین حوزههـای تأثیرپـذیر از ایـن بحـران، براثـر محـدودیتهـا و قرنطینههای اعمالشده در ابعاد بینالمللی، ملی و محلی شرایط جدیدی را تجربه میکند که منجر به فرصـتهـا، چالشها و تهدیدهای تازهای شده است. در حال حاضر بر اثر استمرار شرایط محدودیتهای ناشی از همـهگیـری کرونا در ایران، سفرهای بین استانی محدود و ممنوع اعلامشده و در ایـن شـرایط، گردشـگری محلـی بـه عنـوان گزینهای ارزان، در دسترس و مطلوب در کانون توجه بسیاری از مردم قرارگرفتـه اسـت . هـدف پـژوهش حاضـر، بررسی انگیزههای گردشگری محلی (شهری-روستایی) در دوران همهگیری کرونا با رویکردی کیفـی، بـه کمـک روش نظریه زمینهای است. جامعـه موردمطالعـه، گردشـگران مـشهدی بودنـد کـه در سـالهـای 1398 و 1399 دستکم پنج سفر گردشگری محلی (شهری-روستایی) داشتند. حجم نمونه تحقیق با استفاده از دو معیار «تنـوع» و «رسیدن به نقطه اشباع نظری» با 44 نفر مصاحبه نیمه ساختاریافته، انجام گرفت. مصاحبهها کاملاً پیادهسـازی و سپس کدهای باز، محوری و گزینشی احصاء شد. یافتههای این پژوهش حاکی از آن است که شـرایط زمینـهای کشش گردشگران به مقاصد گردشگری محلی در دوران پاندمی کرونا، \\\"دیدار اقوام و رسیدگی به امور فـردی\\\" و \\\"اسکان در اقامتگاههای بومگـردی\\\" بـوده اسـت. هـمچنـین شـرایط مداخلـهگـر عبـارت بودنـد از تجربـههـای طبیعتگردی\\\" و \\\"تجربههای روستاگردی\\\"، شـرایط علـی، \\\"اسـترس کرونـا و مـسائل بهداشـتی\\\" و \\\"بازدیـد از جاذبههای فرهنگی-تاریخی\\\"، راهبردها \\\"ساماندهی کالبدی فضاهای گردشـگری محلـی\\\"، احیـای بـومشـناختی محیطزیست\\\" و \\\"بازسازی بافت روستایی\\\" و پیامدها، \\\"تنوعبخشی به اقتصاد روستایی\\\"، \\\"حفاظت از محیطزیست روستا\\\"، \\\"هویتبخشی به کالبد روستا\\\" و \\\"آرامش و تسکین روحی، روانی و التیـام جـسمانی گردشـگران\\\" بـوده است. بر این اساس مدل پارادایمی پژوهش حاضر ارائه و پیشنهادهایی طرح شد.

کلمات کلیدی