به‌منظور بررسی اثر آب شور مغناطیس شده بر مریم‌گلی ترکه‌ای، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه‌ در سال 1400 در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. براساس یافته ها، شوری (0، 30، 60 و 90 میلی-مولار به ترتیب معادل 0، 5/2، 25/5 و 88/7 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم) سبب کاهش سطح برگ، زیست توده تر و خشک اندام‌هوایی، محتوای کلروفیل و افزایش وزن ویژه برگ، فنول کل و مهار رادیکال آزاد شد. کاربرد آب مغناطیسی (آب غیرمغناطیسی، 6/0 تسلا نیم ساعت گذر، 6/0 تسلا یکبارگذر، 3/0 تسلا نیم ساعت گذر و 3/0 تسلا یکبارگذر) سبب تعدیل اثرات تنش شوری بر صفات مورد بررسی شد. به طورکلی کاربرد آب مغناطیسی سبب افزایش 34% زیست توده تر اندام هوایی، 45% زیست توده خشک اندام هوایی، %20 سطح برگ در بوته، %20 کلروفیل b، 55% کلروفیل a، 47% کلروفیل کل، %158 فنول کل و 12% مهار رادیکال آزاد شد. با توجه به نتایج، هر چه شدت و مدت مغناطیسی کردن آب شور بیشتر شود، توانایی آب مغناطیسی در کاهش اثرات مخرب شوری افزایش می یابد. نتایج نشان داد در سطوح بالای شوری شدت میدان 6/0 تسلا نیم ساعت گذر تحمل گیاه به تنش را افزایش می دهد. فناوری مغناطیسی کردن آب شور یک تکنیک امیدوار کننده در کشاورزی است که البته نیازمند بررسی های وسیع تر می باشد.

کلمات کلیدی