اهداف: در دهه‌های اخیر روابط شهرو روستا در کشورهای در حال توسعه نسبت به گذشته دچار تغییرات زیادی گردیده است و در برخی مناطق روستایی منجر به تغییرات چهره مناطق، تغییر شکل مساکن، تغییر کاربری اراضی شده است؛ در این میان سرمایه‌هایی از شهرها وارد روستاها شده، که در توسعه روستایی نقش مهمی به دنبال داشته است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی نقش سرمایه‌ مالی شهری در سکونتگاه های روستایی از دهستان سنبل‌آباد(توابع شهرستان ابهر) است. روش: نوع تحقیق کاربردی و روش مورد استفاده، توصیفی- تحلیلی و میدانی مبتنی بر تکمیل پرسشنامه بوده است، جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری (آزمون t تک نمونه‌ای و رگرسیون چند متغیره ) و مدل ویکور استفاده شد. یافته/نتایج: یافته‌های آزمون t تک نمونه‌ای نشان داد که بین تمامی مولفه‌ها رابطه‌ معناداری وجود دارد که نشان دهنده اثرات مثبت سرمایه مالی در توسعه روستایی می‌باشد. برای تمامی مولفه‌ها میانگین بالاتر از مطلوبیت عددی (3)ارزیابی شد. نتایج مدل برازش رگرسیونی نشان داد که ورود سرمایه‌ها به مناطق روستایی با سطح معناداری 715/0،رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته را در محدوده مورد مطالعه تبیین می‌کند. در نهایت نتایج مدل ویکور نشان داد که تحلیل فضایی توزیع روستاها در شاخص-های(خدمات، صنعت، زیرساختها و کشاورزی) نشان‌دهنده تفاوت معناداری است. به طوری که روستای سنبل‌آباد با رتبه ی 005/0، بیشترین و روستای شلوار با رتبه‌ی(1) به دلیل نبود زیرساخت‌های ارتباطی و انزاوای جغرافیاییی دارای پائین‌ترین رتبه به لحاظ برخورداری از میزان سرمایه مالی با منشاء شهر در بین روستاهای مورد را به خود اختصاص داده اند.

کلمات کلیدی