امروزه با وجود پیشرفته شدن وسایل نقلیه و نیز راه‌های ارتباطی مثل تلفن و فضای مجازی، انسان معاصر بیش از پیش تنهایی را تجربه می‌کند. روانشناسی به عنوان یکی از حوزه‌های مهم در ارتباط با انسان و مشکلات روحی وی د ر صدد تبیین و درمان این احساس تنهایی برآمد و شیوه‌های درمانی متعددی را ارائه کرد و همچنان نیز دست از تلاش برنداشته است. عده‌ای از روانشناسان، از جمله اروین یالوم (Irvin D. Yalom)، درمان وجودی (Existential therapy) را پیشنهاد کردند. درمان وجودی بیشتر یک شیوۀ تفکر نسبت به روان‌درمانی است یا به عبارتی دیگر، رویکردی فلسفی است که بر شیوۀ کار و عملکرد مشاور و روان‌درمان تأثیر می‌گذارد. تنهایی دورهٔ معاصر بر زندگی همهٔ انسان‌ها تأثیرگذار بوده از جمله ادبا و شاعران که بازار هدفشان احساس و عاطفهٔ انسان‌هاست. عدنان الصائغ نیز به عنوان یک شاعر مدرن و چه بسا پست‌مدرن در برخی اشعار خود به بیان وضعیت زندگی انسان در دورۀ معاصر پرداخته است؛ غم، آوارگی، جنگ، دوری از وطن و تنهایی بیشترین بسامد را در اشعار وی دارند. بخصوص که خود شاعر نیز به انگلستان مهاجرت کرده است و دوری و غربت را تجربه می‌کند. در این جستار، کوشیده‌ایم برخی از اشعار عدنان الصائغ را در حوزهٔ انواع تنهایی و راه‌های درمان آن گردآورده و با رویکرد وجودی مدنظر اروین یالوم بررسی کنیم و تمرکزمان بیشتر روی روش‌های درمان وجودی بوده است. ابتدا اشعار را با روش توصیفی‌تحلیلی شرح داده و سپس به بیان وجوه اشتراک بین رو‌ش‌های درمان اروین یالوم و عدنان الصائغ پرداخته‌ایم. از این رهگذر آنچه بیشترین سهم اشتراک را داشت خود تنهایی وجودی و شیوه‌های درمان آن شامل پناه بردن به خیال و رؤیا، روی آوردن به عشق و عزلت‌نشینی بوده است.

کلمات کلیدی