تابش‌دهی لیزری پلیمرها سبب تغییر مشخصات ساختاری سطح و خواص نوری آن­‌ها می‌شود. پلی‌متیل‌متاآکریلات (PMMA) از جمله پلیمرهایی است که به‌دلیل دارا بودن ویژگی‌­هایی مانند ارزان بودن و زیست سازگاری، کاربرد فراوانی در بخش‌­های مختلف از جمله ساخت ابزارهای پزشکی ریزشاره دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تعداد پالس و شاریدگی‌­های بالاتر از حد آستانه لیزر گازکربنیک در ایجاد ریزساختارهای ایجاد شده بر روی سطح پلیمر PMMA و تغییر خصوصیات نوری آن، از جمله ضریب جذب، ضریب شکست و انرژی گاف نواری بوده است. نتایج به­‌دست آمده بیانگر شکل­‌گیری ریزساختارها بر روی سطح پلیمر PMMA در شاریدگی­‌های بالاتر از حد آستانه لیزر گازکربنیک است. در یک شاریدگی ثابت، با افزایش تعداد پالس­‌های برخوردی به سطح پلیمر تراکم و پهنای ریزساختارها به‌ترتیب افزایش و کاهش می­‌یابند. با افزایش شاریدگی در یک تعداد پالس برخوردی ثابت نیز روند مشابهی در ریزساختارها شکل می­گیرد. در بازه شاریدگی‌های مورد بررسی در این مطالعه، 10-50 ژول بر سانتی­‌متر مربع، پهنای کانال‌­های ریزساختار بین 10-150 میکرومتر اندازه­‌گیری شده است. در تطابق با نتایج تجربی پیشین، نتایج این مطالعه بیانگر افزایش ضریب جذب، گاف نواری انرژی و ضریب شکست پلیمر PMMA پس از برهم‌­کنش با لیزر گاز کربنیک است.

کلمات کلیدی