همه‌گیری ویروس کرونا زمینه‌ساز بروز مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و.... در سرتاسر جهان گردید. این ویروس قدرت طبیعت را دوباره به رخ جهانیان کشاند. موج‌های متعدد همه‌گیری این ویروس هم‌اکنون نیز زندگی شهروندان را پیوسته در معرض مخاطره قرار می‌دهد. از جمله مهم‌ترین مسائلی که در ایران در ابتدای همه‌گیری بیماری کرونا مورد توجه شهروندان و رسانه‌ها قرار گرفت، عدم اطلاع‌رسانی کافی و به‌موقع دولت درباره ابعاد مختلف شیوع این بیماری، به ویژه در زمینه پیشگیری و مبارزه با آن بود. صرف‌نظر از تبعات عدم اطلاع‌رسانی کافی و به‌موقع، شیوع بیماری کرونا موجب شد تا حق بر اطلاعات در حوزه سلامت بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. بر این اساس، شهروندان از این حق بنیادین برخوردار هستند که اطلاعات دقیقی در مورد بیماری‌ها، ویروس‌ها و سایر عواملی که سلامت آنها را در معرض تهدید قرار می‌دهد دریافت کنند. در مقابل، نهادهای عمومی مرتبط نیز مکلف به رعایت این حق بوده و در صورت عدم توجه، دارای مسئولیت خواهند بود. از این رو، پژوهش حاضر تلاش می‌کند تا حق بر اطلاعات در حوزه سلامت را به عنوان یک حق بنیادین بشری شناسایی کند. شناسایی این حق می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد مسئولیت مدنی و حتی کیفری برای دولت در صورت تقصیر گردد.

کلمات کلیدی