الحسن آغ عبدالعزیز آغ محمد آغ محمود از رهبران انصارالدین در جنگ داخلی مالی، اکنون با دو اتهام جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی در دیوان کیفری بین‌المللی مواجه است. ازجمله اقدامات ضدبشری وی می­توان­­­­ به ­اجرای کیفرهای بدنی اشاره کرد. این پرسش مطرح است که جنایت‌انگاری اجرای کیفرهای بدنی از منظر اساسنامة دیوان، چگونه تحلیل می‌شود؟ همچنین باید گره از این معما گشود که چگونه می­توان در پرتو پروندة اخیر، در نظام کیفرهای بدنی در حال اجرا در کشورهای اسلامی بازاندیشی کرد؟ تحقیق حاضر دریافته است که اجرای کیفرهای بدنی توسط الحسن با عناصر زمینه­ای مادی و معنوی (روانی) جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی انطباق دارد. وانگهی اجرای مجازات­های جسمانی به ­دست کشورهای اسلامی جز در صورت وجود عناصر سازنده نمی­تواند جنایت بین­ المللی تلقی شود. با این ‌حال آن­ها باید با خوانشی پیام‌محورانه از پروندة مورد بحث و توجه به کارکرد بیانی دیوان، در تکاپوی بازاندیشی در کیفرهای بدنی برآیند. این موضوع مهمی است که نه‌تنها قواعد اصولی و فقهی گوناگونی­ همچون «ملازمه» و «نفی سبیل» آن را تأیید می­کنند، بلکه در پرتو اعتراضات و واکنش‌های سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی، یکسا‌ن پنداشته ­­­­شدن کشورهای اسلامی با گروه­ های تکفیری در انظار بین­المللی و نیز رشد پدیدة اسلام‌هراسی ضرورت می­یابد.

کلمات کلیدی