زمینه و هدف: امروزه فضاهای عمومی، به‌ویژه در محلات کم برخوردار، کمتر پاسخگوی نیازهای کودکان هستند. یکی از مهم‌ترین معضلات این محلات، ناامنی فضاهای عمومی است که مسائل اجتماعی و اقتصادی را تشدید می‌نماید و درواقع از آن می‌توان به‌عنوان مانعی برای رشد و پیشرفت کودکان ساکن در محلات کم برخوردار نام برد. پژوهش حاضر، باهدف افزایش امنیت فضاهای عمومی از دیدگاه کودکان، به بررسی چالش‌های امنیت آنان در فضاهای عمومی محلات کم برخوردار پرداخته است. روش تحقیق: روش تحقیق مقاله از نوع کیفی و مبتنی بر مشارکت با کودکان بوده و کودکان دختر 10 تا 12 ساله به‌عنوان گروه هدف، و روش مصاحبه و ترسیم به‌عنوان ابزارهای پژوهش متناسب با گروه هدف، در نظر گرفته‌شده است. محله التیمور مشهد به دلیل سکونت اقشار کم‌درآمد و وجود مسائل مربوط به امنیت به‌عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب‌شده است. درنهایت یافته‌ها از طریق تحلیل نقشه‌های ترسیمی و تحلیل محتوای متن مصاحبه‌ها و کدگذاری داده‌های حاصل از آن، استخراج گردیده‌اند. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: تحلیل داده‌ها منجر به شناسایی مسیرهای پرتردد کودکان در محله، موقعیت مکان‌های ناامن ازنظر آنان و استخراج عوامل ایجادکننده احساس ناامنی در کودکان در هر یک از مکان‌های ناامن گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هم‌نشینی اشخاص نگران‌کننده و عوامل فضایی نگران‌کننده در محیط همراه با پیش‌زمینه‌های ذهنی انتقال‌یافته از خانواده، رسانه و تجربیات شخصی در کنار هم سبب ایجاد انواع مختلفی از ترس ناامنی در کودکان در محله التیمور مشهد شده است.

کلمات کلیدی