به موجب موازین بیان شده در اعلامیه حقوق بشر دو اصل آزادی بیان و دادرسی منصفانه، از جمله حقوق بنیادین بشر هستند که در تمام نظام-های حقوقی می‌بایست رعایت شوند. این دو اصل در مقام نظر تضادی با هم ندارند، ولی در مقام عمل، کاربست اصل آزادی بیان توسط رسانه‌ها می‌تواند نقض دادرسی منصفانه را در پی داشته باشد. هدف اصلی این مقاله بررسی نقش آزادی رسانه‌ها در فرآیند رسیدگی به جرایم و مطالعه برخی نمودها پیرامون این نقش است. روش مطالعه این پژوهش با استفاده از روش کیفی، تجزیه و تحلیل اسناد و مدارک و تحلیل برخی از گفتمان‌های کارکنان نظام عدالت کیفری است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که رسانه‌ها و خبرنگاران و دبیران سرویس خبری برای انتخاب اخبار به صورت کلی و اخبار جنایی از اصول حرفه‌ای خاصی تبعیت می‌کنند که با عنوان دروازه‌بانی خبر یا ارزش خبری از آن یاد می‌شود. به جهت اعمل این اصل، رسانه‌ها به هدف جذب مخاطب، تمرکز خود را بر جرایم مهم و خشن می‌گذارند. بازنمایی تقویت‌شده برخی جرایم در رسانه‌ها به هراس اخلاقی، ترس از جرم و عوام‌گرایی کیفری دامن می‌زند و همین مسئله سبب نادیده انگاشتن برخی از اصول دادرسی منصفانه در بعضی موارد می‌گردند.

کلمات کلیدی