چکیده این پژوهش با هدف مقایسه­ی اثربخشی مشاوره راه حل محور و مشاوره حمایتی مبتنی بر خوددلسوزی بر کنترل رفتار، سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی کودکان خیابانی پسر صورت گرفت. این تحقیق یک مطالعه پژوهشی نیمه تجربی با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه‌ی این پژوهش شامل کلیه‌ی کودکان خیابانی پسر واقع در مرکز نگهداری کودکان خیابانی و کار شهر مشهد سال 1397 بود. افراد نمونه به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هرکدام 10 نفر)، در مجموع 30 نفر جایگزین شدند. برای انجام پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از ابزارهای پرسشنامه‌ی سازگاری (Sinha & Singh, 1993) و پرسشنامه‌ی خودسنجی نوجوانان (YSR) (Achenbach & Rescorla,1991) استفاده شد. گروه‌های آزمایش نیز به مدت 8 جلسه، هفته‌ای یک بار و هرجلسه به مدت 90 دقیقه مورد آموزش گروهی قرار گرفتند ولی گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری بررسی شد. نتایج نشان داد که بین آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش که درمان راه حل محور و مشاوره حمایتی مبتنی بر خوددلسوزی را دریافت نموده­اند و گروه کنترل در میانگین کنترل رفتار در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. (001/0p<). اما در مورد انواع سازگاری کودکان، بین دو گروه از لحاظ معناداری در سازگاری تفاوتی مشاهده نشد.

کلمات کلیدی