چکیده برخی سخنان رسول اکرم (ص) را اجتهاد آن حضرت می دانند و برخی سخنان ایشان را وحی می دانند؛ یکی از دلالی روایی مورد استناد گروه دوم روایت «کان جبریل ینزل علی رسول الله (ص) بالسنه کما ینزل علیه بالقرآن» می باشد. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و براساس منابع کتابخانه ای صورت پذیرفته است. به بررسی سندی و دلالی این روایت پرداخته شده است. هدف از این پژوهش تبیین دلایل قرآنی و روایی وحیانی بودن سنت نبوی در خلال بررسی این روایت، می باشد؛ اما با قرائن درون متنی تقویت می شود که روایت سخن تابعی بوده و کلام رسول اکرم (ص) نیست. نتایج پژوهش عبارت است از این که سخنان رسول اکرم (ص) اجتهاد شخصی ایشان نبوده و همان گونه که قرآن کریم از جنس کلام وحیانی است، جزئیات و تفاصیل شریعت در قالب سنت و سیره آن حضرت نیز به صورت وحی به ایشان داده شده است. که با تعابیری همچون «وحی لیس بقرآن»، «وحی السنه»، «وحی غیر قرآنی»، «وحی غیر متلوّ» در آثار فریقین از آن یاد می شود. اما تعبیر «وحی بیانی» گویاتر است.

کلمات کلیدی