چکیده پیرامون نسبت عقل و وحی در هندسه معرفت نبوی(ص) بین دانشمندان فریقین سه دیدگاه وجود دارد. برخی از اندیشمندان اهل سنت معتقدند پیامبر(ص) در دین اجتهاد عقلی می کرد. برخی از اندیشمندان اهل سنت و شیعه، معتقد به عدم اجتهادات عقلی برای رسول اکرم(ص) هستند. دیدگاه سومی در میان برخی از اندیشمندان اسلامی، قائل به تفصیل است، یعنی این که پیامبر(ص) در امور دنیایی همچون جهاد، آزادی اسرا و غیره که وحیی نازل نشده، پس از مشورت با صحابه، براساس نظر اجتهادی خویش اقدام کرده است. پرسش اصلی این پژوهش این است که چه نسبتی بین نظرات مبتنی بر عقلِ رسول اکرم(ص) و میان نظرات مبتنی بر وحیِ آن حضرت وجود دارد؟ این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت پذیرفته است. هدف از این پژوهش ارائه دیدگاهی جدید در تحلیل نسبت بین عقل و وحی در هندسه معرفت رسول اکرم(ص) است. مهمترین نتایج این که، آن حضرت که عاقل ترین مخلوق خداوند است، نیز ملزم به کاربست آراء عقلی مصون از خطای خویش بود و به استناد آیه 3 و 4 سوره نجم، منطق پیامبر(ص) چیزی جز وحی نیست. بنابراین آراء عقلی آن حضرت ذیل چارچوب و کلیات وحی قرار داشت و از طرفی بر اساس عبارت قرآنی «عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ» در آیه 113 سوره نساء، در جایی که نوع بشر محدودیت عقلی برای ادراک معرفت دارد، رسول اکرم(ص) نیز سکوت می کرد و منتظر نزول وحی می ماند.

کلمات کلیدی