ظهور کووید 19 از سال 2019 میلادی تاکنون، جهان را با چالش‌های مختلف همراه کرده است. اثر مهم کووید 19 در قلمروِ مطالعات جرم‌شناسی، تغییر الگوریتم الگوهای بزهکاری و بزه‌دیدگی و نوسان در نرخ جرایم مختلف است. با توجه به دستورالعمل‌های بهداشتی و شکل‌گیری کمپین‌هایی همچون «در خانه بمانیم»، تبیین جرم خشونت خانگی در دورة پاندمی از اهمیت بالایی برخوردار است. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش کووید 19 بر خشونت خانگی است. روش پژوهش حاضر ترکیبی از روش کیفی و کمّی است. در ابتدا با استفاده از روش پدیدارشناسی توصیفی کُلایزی، تجربة زیستة ده زنِ بزه‌دیدة خشونت خانگی در دورة پاندمی به دست آمد. بعد از طی مراحل روش کُلایزی، پرسش‌نامة محقق‌ساخته در پرتو تجربه‌های زیسته و با تأکید بر خشونت جسمانی، خشونت روانی، خشونت کلامی، خشونت جنسی و خشونت اقتصادی طراحی و روایی محتوایی، صوری و سازه و پایایی آن تأیید شد. جامعة آماری این پژوهش در بخش مطالعة کمّی، کلیة معلمان خانم مقطع متوسطة دوم در ناحیة 7 آموزش و پرورش مشهد هستند که از این میان، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و در پرتو فرمول کوکران، 190 نفر به‌عنوان حجم نمونة نهایی انتخاب شدند. یافته‌های حاصل از آزمون تی تک متغیره نشان داد که خشونت جسمانی، خشونت روانی، خشونت کلامی، خشونت جنسی و خشونت اقتصادی در اثر مستقیم شیوع کووید 19 به نسبت دوران قبل از پاندمی افزایش داشته است. با این حال، یافته‌های آزمون فریدمن ثابت کرد که از میان اقسام خشونت، خشونت جسمانی در رتبة اول و خشونت روانی در رتبة آخر قرار دارند. با توجه به یافته‌های فوق، به نظر می‌رسد که عدم آمادگی خانواده‌ها در برقراری روابط سالم در یک بازة زمانی طولانی مدت و وجود مناسبات قدرت در بستر روابط خانوادگی از مهم‌ترین علل افزایش خشونت خانگی در دورة پاندمی است.

کلمات کلیدی