زمینه و هدف: هیپرگلیسمی با کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و آسیب به اعصاب محیطی همراه است. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد دردی گالیک اسید (ترکیب طبیعی) با متفورمین (داروی شیمیایی) در موشهای صحرایی هیپرگلیسمیک صورت گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی برای القای هیپرگلیسمی، استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز mg/kg۶۰ به صورت داخل صفاقی به موش­های صحرایی نر نژاد ویستار تزریق شد. برای این تحقیق موش­ها در چهار گروه قرار گرفتند. دو گروه موش­های کنترل سالم و هیپرگلیسمی بودند که دارویی دریافت نکردند و دو گروه دیگر، موش­های هیپرگلیسمی بودند که به ترتیب، متفورمین با دوز mg/kg/day۳۰۰ و گالیک­اسید با دوز mg/kg/day۴۰ دریافت نمودند. با شروع دوره ۸ هفته­ای برای تمام گروه­ها، هر دو هفته آزمون hot-plate و tail-flick گرفته شد و در پایان دوره موش­ها را بیهوش کرده و خونگیری جهت سنجش میزان فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی از حیوانات انجام شد. آنالیز داده­ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و مقایسه بین میانگین داده­ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی Tukey انجام گردید. یافته‌ها: تجویز متفورمین و گالیک­اسید به موش­های صحرایی هیپرگلیسمیک به مدت ۸ هفته نسبت به گروه کنترل هیپرگلیسمی باعث شد تا آستانه درد و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) افزایش یابد )۰۵/۰P˂). نتیجه‌گیری: گالیک اسید همانند متفورمین می تواند برای بهبود عوارض ناشی از شرایط هیپرگلیسمی موثر واقع شود و ممکن است در آینده برای بیماران دیابتی کاربرد بالینی داشته باشد.

کلمات کلیدی