در بین حبوبات، نخود و عدس به خاطر خصوصیات مهمی همچون مقاومت به خشکی و تحمل به سرما؛ اهمیت زیادی داشته و از نظر سطح زیر کشت در ایران به ترتیب مقام اول و سوم را دارند. از آنجائی که این گیاهان به‌ویژه در مراحل اولیه رشد رقبای ضعیفی با علف‌های هرز می‌باشند، لذا علف‌های هرز یکی از مشکلات جدی در تولید و خلأ عملکرد آن‌ها می‌باشند. به طوری که خسارت آن ها تا بیش از 90 درصد هم گزارش شده است. از این‌رو کنترل علف های هرز از مهم‌ترین برنامه های مدیریت زراعی نخود و عدس به شمار می‌رود. در این راستا بررسی تحقیقات انجام‌شده در جهت اتخاذ رهیافتی مناسب برای مدیریت و کنترل علف های هرز، می‌تواند نقش مهمی در کاهش خلأ عملکرد نخود و عدس و چشم‌اندازی برای پژوهش های آتی در ایران باشد. این مطالعه با هدف بررسی تحقیقات انجام‌شده در کنترل علف های هرز نخود و عدس در ایران انجام شده است. بر اساس گزارش های انجام‌شده مزارع نخود و عدس ایران آلوده به طیف وسیعی از علف های هرز پهن و باریک برگ به‌ویژه از خانواده‌های گیاهی Asteraceae، Fabaceae، Brasicaceae و Poaceae است. با توجه به دوره بحرانی کنترل علف های هرز عدس و نخود در ایران (30 تا 60 روز پس از کاشت) کنترل آن ها (مکانیکی، زراعی و شیمیایی) برای حصول عملکرد قابل قبول در این دوره ضرورت دارد. مهم‌ترین محدودیت در کشت انتظاری علف‌های هرز نخود و عدس علف های هرز می‌باشند که با توجه کاهش نزولات جوی در کشور و اهمیت تغییر فصل کشت بهاره به پاییزه، توجه به کنترل علف‌های هرز در این نظام کشت ضرورت دارد. با توجه به وجود علف کش های باریک برگ کش در کشور، کنترل شیمیایی علف های هرز باریک برگ در نخود و عدس مشکل کمتری دارد و برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ، کاربرد علف کش های پیریدیت، تریفلورالین، فومسافن، ایزوکسافلوتل و پیروکساسولفون و مخلوط سولفن‌ترازون + فلومیوکسازین در نخود و در عدس پندی متالین قابل قبول گزارش شده است.

کلمات کلیدی