چکیده مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر ذهنیسازی بر ارتقاء ظرفیت ذهنیسازی و رضایت زناشویی در افراد متأهل ناراضی ایرانی بود. روش: پژوهش حاضر در چارچوب طرحهای آزمایشی تک موردی قرار میگیرد. شرکتکنندگان در این مطالعه 3 فرد متأهل و دانشجوی دانشگاه تربیت مدرس بودند. هر سه شرکتکننده دوره آموزش مبتنی بر ذهنیسازی را در طول 21 جلسه 09 دقیقهای سپری کردند. هر یک از شرکتکنندهها 0 مرتبه )سه مرتبه خط پایه، پنج مرتبه طی آموزش و یک دوره پیگیری یک ماهه( به وسیلهی مقیاسهای ذهنیسازی، رضایت زناشویی و کارکرد تأملی ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل دیداری درون و برون موقعیتی دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر ذهنیسازی بر ارتقاء 9 و سطح معناداری / ظرفیت ذهنیسازی با ضریب تأثیر 33 9/90( P< 9 و سطح / ( و بر رضایت زناشویی با ضریب تأثیر 50 9/ معناداری ) 90 P< ( مؤثر است. نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت بسیاری از تعارضهای ارتباطی زوجین ناشی از نقص در ظرفیت ذهنیسازی است و هشیارسازی زوجین در جریان آموزش در کاهش این تعارضها بسیار مؤثر است. این نتایج بر استفاده از آموزشهای روانشناختی ذهنیسازی در الگوهای ارتباطی متأهلین ناراضی ایرانی تأکید دارد.

کلمات کلیدی