مقایسه فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری ماده‌خشک و پروتئین‌خام دانه کلزای خام و میکرونیزه در قالب طرح کاملأ تصادفی و به روش in situ انجام شد. دانه‌های کلزا پس از میکرونیزاسیون در طول موج 8/2 میکرون با عبور از میان دو غلتک دوار با فاصله 5/0 میلی‌متر فلیک شدند. دانه‌های کلزای خام نیز به‌طور مشابهی فلیک شدند. دانه کلزای خام و میکرونیزه هر کدام در چهار تکرار به مدت 0، 2، 4، 6، 8، 24 و 48 ساعت در شکمبه دو گاو هلشتاین چند شکم‌زا مجهز به کانولای شکمبه‌ای مورد انکوباسیون قرار‌گرفتند. بخش سریع التجزیه (a) ماده‌خشک (002/0=P) و پروتئین‌خام (0004/0=P) دانه کلزا به‌طور معنی‌داری در اثر میکرونیزاسیون کاهش یافت. بخش آهسته تجزیه (b) ماده‌خشک (003/0=P) و پروتئین‌خام (001/0=P) به‌طور معنی‌داری در دانه کلزای میکرونیزه بیشتر از کلزای خام بود. میکرونیزاسیون موجب کاهش نرخ تجزیه‌پذیری (C) ماده‌خشک (03/0=P) و پروتئین‌خام (01/0=P) دانه کلزا گردید. گرم پروتئین قابل تجزیه موثر در شکمبه در نرخ عبور 06/0 و 08/0 در اثر فرآوری میکرونیزاسیون به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (به ترتیب 02/0=P و 0001/0>P). بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه میکرونیزاسیون با افزایش بخش آهسته تجزیه می‌تواند باعث کاهش نرخ تجزیه‌پذیری و متعاقبأ کاهش میزان ERDP شود. لذا میکرونیزاسیون از پتانسیل بهبود بای‌پس پروتئین و تغییر محل هضم آن از شکمبه به روده‌باریک برخوردار است.

کلمات کلیدی