تنوع زمینی توسط معیارهای مختلفی همچون کانی‌، فسیل‌، خاک، اقلیم، چشم‌اندازها و فرآیندهای مؤثر در تشکیل آن‌ها، قابل ارزیابی است. حساسیت‌پذیری بر توانایی مناظر برای مقاومت در برابر تغییر تأکید ‌‌‌می‌کند که تابعی از انعطاف‌پذیری است. این پژوهش با هدف بررسی میزان ارتباط بین معیارهای تنوع زمینی با درجه حساسیت‌پذیری چشم‌اندازها انجام شده است. ابتدا اولویت‌بندی و تعیین میزان ‌تأثیر هریک از معیارهای تنوع زمینی، با استفاده از مدل تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) و توسط نرم افزار Expert Choice 11انجام شد. نتایج، بیانگر آن است که بین زیرمعیارهای منتخب، پوشش گیاهی (495/0) و سپس سنگ‌شناسی (336/0)، از بالاترین میزان اهمیت برخوردار می‌باشند. همچنین بر اساس اولویت‌بندی معیارهای انتخابی فوق، بیشترین وسعت منطقه مورد مطالعه (%45)، دارای تنوع زمینی متوسط می‌باشد. سپس میزان ارتباط هر یک از معیارها با درجه حساسیت‌پذیری چشم‌اندازها توسط آزمون آماری پیرسون، ارزیابی شد (نرم افزار SPSS 21). نتایج تجزیه و تحلیل‌های صورت‌گرفته نشان می‌دهد که تنها زیرمعیار فسیل با ضریب 233/0–رابطه منفی با میزان حساسیت‌پذیری دارد. بالاترین میزان ضریب همبستگی مربوط به پوشش گیاهی با ضریب 566/0 است. ضریب به‌دست آمده برای هر کدام از زیرمعیارها به لحاظ شدت ارتباط در سطح متوسط بوده و هریک از ضرایب همبستگی حاصل شده برای زیرمعیارها، با توجه به سطح معناداری (000/0) با 99% سطح اطمینان قابل پذیرش است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بخش عمده محدوده مطالعاتی، از نظر حساسیت‌پذیری و تخریب، منطقه‌ای بحرانی محسوب می‌شود. همچنین حفاظت از پوشش گیاهی منطقه در برابر عوامل مخرب، نسبت به بقیه زیرمعیارها در اولویت است.

کلمات کلیدی