به‏ منظور شناخت چالش‏ های روزافزونی که مهندسان با آنها مواجه هستند، نیاز به بررسی جامع رویکردهای مهندسی انسان‏ گرایانه، مهندسی بوم ‏گرایانه، مهندسی جهان‏ شمول و مهندسی کل ‏نگر است. فلسفه و هدف این مقاله، ضمن پاسخ به این نیاز، مقایسه این رویکردها و ارائه ویژگی‏های توصیفی و کاربردی آنها در حوزه ‏های مختلف است. این پژوهش بر اساس هدف، توسعه‏ ای کاربردی، بر اساس شیوه گردآوری داده، توصیفی، و بر اساس ماهیت داده، کیفی از نوع مقایسه ‏ای است. نتایج نشان می‏دهد که درهم‏ کنش این رویکردها برای حل مسائل پیچیده مهندسی، ضروری است. همچنین آموزش مهندسی، نیاز به بازنگری اساسی دارد تا موضوعات رویکرد کل‏ نگر، هم‏نشینی با اهداف توسعه پایا، اخلاق و مسئولیت ‏پذیری اجتماعی، توازن دانش فنی و دیدگاه‏ های انسان‏ گرایانه و بوم‏ گرایانه و ترویج دیدگاه ‏های جهانی و شایستگی فرهنگی در پداگوژی مهندسی را دربرگیرد. لازم است که نه تنها راه‏ حل‏های فنی، بلکه ابعاد اجتماعی، اخلاقی و بوم‏ شناختی چالش‏ های مهندسی نیز مد نظر قرار گیرند. آموزش‏ های محیط‏زیستی و اجتماعی، یادگیری اجتماعی و تجربی، همکاری میان‏ رشته ‏ای، مطالعه موردی و ارائه تجربیات بین ‏المللی، جهت آماده‏ سازی مهندسان برای مقابله با چالش‏های محلی و جهانی، بسیار حیاتی است. این موارد می‏توانند در توسعه فهم عمیق ‏تری از مسائل مختلف، به دانشجویان مهندسی کمک کنند. همچنین باعث می‏ شوند که مهندسان آینده، دارای دانش و مهارت ‏های لازم برای طراحی و پیاده ‏سازی راهکارهای نوآورانه مناسب، فرهنگ ‏مدار و قابل ‏قبول از نظر محیط‏ زیستی باشند.

کلمات کلیدی