این آزمایش با هدف بررسی تأثیر باقی‌مانده علف‌کش‌های بازدارنده استولاکتات سینتاز بر برخی ویژگی‌های رشد و عملکردی ذرت در دورهای مختلف آبیاری در کشت و صنعت شهید بهشتی شهرستان اندیمشک در سال زراعی 1400-1399 اجرا گردید. در ابتدای آزمایش، علف‌کش‌های بازدارنده سنتز استولاکتات سینتاز در ابتدای پنجه زنی گندم در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارها شامل علف‌کش مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون-متیل سدیم (آتلانتیس 2/1% OD)، علف‌کش سولفوسولفورون (آپیروس 75% WG)، شاهد دارای علف هرز و شاهد بدون علف هرز بودند. سپس، در همان مزرعه، بررسی تأثیر علف‌کش‌های استفاده شده در گندم (پلات اصلی) و دورهای مختلف آبیاری شامل یک، دو، سه و چهار دور آبیاری (پلات فرعی) بر ویژگی‌های رشدی و عملکردی ذرت به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. در این پژوهش صفاتی مانند طول بوته، شاخص سطح برگ، وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک و دانه، شاخص برداشت و باقیمانده علف کش در خاک بررسی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کاربرد علف کش و دور آبیاری اثر معنی داری بر صفات ارزیابی شده ذرت داشت. بر اساس نتایج مقایسه میانگین صفات، بیش ترین میزان طول بوته، وزن صد دانه، شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در تیمار شاهد بدون علف هرز با چهار دور آبیاری به دست آمد. کم ترین میزان این صفات نیز به تیمار شاهد با علف هرز با یک دور آبیاری تعلق داشت. نتایج نشان داد که با افزایش دور آبیاری از اثر منفی کاربرد علف‌کش‌های بازدارنده سنتز استولاکتات سینتاز بر گیاه ذرت کاسته شد، به طوری که علف کش مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل-سدیم در مقایسه با علف کش سولفوسولفورون اثر تخریبی بیش تری بر گیاه ذرت داشت. بررسی نتایج بقایای علف کش در خاک نیز حاکی از این بود که پس از اتمام دوره آزمایش، بقایای علف کش مزوسولفورون متیل ی+دوسولفورون متیل سدیم بیش از علف کش سولفوسولفورون بود که این امر سبب بروز اثر تخریبی بیش تر آن در مقایسه با سولفوسولفورون شده است.

کلمات کلیدی