چکیده هدف این پژوهش بررسی نقش کنگرۀ \\\"آزاد زنان و آزاد مردان\\\" در ورود زنان به مجلس شورای ملی در قالب نمایندگی ملت در مجلس بیست و یکم می باشد. محرومیت مشارکت سیاسی زنان در سال 1324ق/1285ش، در دورۀ مشروطه آغاز شد، این محرومیت باعث گردید، مسألۀ مشارکت در امور سیاسی، بدل به یکی از مطالبات اجتماعی زنانِ ایرانی گردد؛ مسأله ای که پس از 56 سال، در دورۀ پهلوی دوم به نتیجه رسید. سؤال این پژوهش این است که پیشینۀ محرومیت حضور زنان، چه تأثیری بر روند بدل شدن مشارکت سیاسی آنان به \\\"مطالبۀ اجتماعی زنان\\\" را داشته است؟ دیگر آن که برگزاری کنگرۀ \\\"آزاد زنان و آزاد مردان\\\" چه نقشی در تحقق این امر داشته است؟ در پاسخ به این سؤالات نیز فرض این پژوهش بر این است که پیشینۀ محرومیت زنان نقشی اساسی در بدل شدن مسألۀ حق رأی به مطالبۀ اجتماعی زنان داشته و در این بین برگزاری کنگرۀ \\\"آزاد زنان و آزاد مردان\\\" نقشی مهم در انتخاب شدن و حق انتخاب کردن زنان را داشته است. کنگره ای که، نخستین زمینه های کاندیداتوری زنان برای انتخابات مجلس فراهم گردید و باعث ورود شش تن از زنانِ وابسته به این کنگره در مجلس بیست و یکم گردید. این پژوهش به روش اسنادی و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا و تأکید بر اسناد آرشیوی مجلس- مذاکرات مشروح مجلس بیست و یکم - گردآوری شده است. این پژوهش، تصمیمات زنانِ حاضر در مجلس بیست و یکم و مصوبات آنان در رابطه با مطالبات اجتماعی زنان و حقوق خانواده را مورد تحلیل قرار داده و به نتیجه رسیدن برخی مطالبات اجتماعی مانند اصلاح قانون خانواده را نشان می دهد. کلید واژگان: زنانِ ایرانی، مطالبات اجتماعی، کنگرۀ \\\"آزاد زنان و آزاد مردان\\\" ، مجلس، انتخابات بیست و یکم .

کلمات کلیدی