منطقه شبانکاره در فارس به مدت سه قرن محل فرمانروایی سلسله ای محلی به نام شبانکارگان بود که نسب خود را به شاهان ساسانی می رساندند با ضعف و فتور قدرت آل بویه شبانکارگان که زندگی شبانی و صحراگردی داشتند در صدد قدرت یابی بر آمدند و با سکونت و قدرت گیری در شرق فارس فرمانروایی محلی تاسیس کردند و ضمن توجه به مسائل سیاسی به امور فرهنگی نیز توجه کردند ملوک شبانکاره خود به فرهنگ و ادبیات اهمیت می دادند یکی از جلوه های فرهنگی ملوک شبانکاره که بازتاب آن را در برخی منابع مشاهده می کنیم تاثیر و نفوذ فردوسی و اهمیت کتاب وی شاهنامه است نقطه قابل توجه آن است که این چنین امری در میان حکومت های پیرامون شبانکاره وجود نداشته است در این نوشتار ضمن توجه و تاکید بر دو اثر مهم ادبی و تاریخی بوجود آمده توسط شبانکارگان در قرن هشتم هجری به تاثیر و نفوذ فردوسی و شاهنامه در این منطقه پرداخته می شود شاید به توان گفت یکی از اصلی ترین دلایل چنین امری آن بوده که شبانکارگان خود را از نظر اصالت ایرانی می دانستند و نسب خود را به شاهان ایرانی پیش از اسلام می رساندند از این رو به فردوسی و شاهنامه توجه کرده و ضمن خوانش این کتاب ، از آن در مکاتبات و تالیفات خود بهره برده به شیوه آن بیت گفته و آن را با سیاست و روابط با همسایگانشان نیز پیوند می دادنداین تاثیر به حدی زیاد بود صاحب شبانکاره ای در قرن هشتم کتاب خود دفتر دلگشا را با تاثیر پذیری کامل از شاهنامه سرود و پس از وی محمدبن علی شبانکاره ای در مجمع الانساب توجه خود و ملوک شبانکاره به شاهنامه را نشان داد.

کلمات کلیدی